Ongeveer een maand geleden verhuisde ik van zelfstandig naar ‘beschermd wonen’. Ik ben sociaal ingesteld en pas me in het algemeen makkelijk aan, maar deze keer gaat het me moeilijk af. De meeste bewoners wonen hier al jaren en hebben onderling hechte banden, en als nieuweling vind ik niet mijn draai. Ik heb me bijvoorbeeld aangemeld voor de bridgeclub, maar kreeg het gevoel dat iedereen naar me keek alsof ik er niet bij hoorde, en dat ze niet blij waren om een plaats aan tafel voor me vrij te maken. Ik dacht dat ik er door de verhuizing veel vrienden bij zou krijgen, maar het tegenovergestelde is waar, ik voel me erg eenzaam. Misschien heb ik een vergissing begaan door hierheen te komen?
Beste lezer,
Je beschrijft een proces dat normaal en onvermijdelijk is, en dat hoort bij een verhuizing. Verhuizen naar beschermd wonen brengt, zoals elke verandering in ons leven, veel uitdagingen met zich mee: je aanpassen aan de nieuwe omgeving, de regels en normen van de nieuwe plek leren kennen, de kennismaking met nieuwe mensen etc. In tegenstelling tot andere veranderingen in het leven, gaat de overgang naar een beschermd wonen meestal ook nog gepaard met obstakels op andere fronten. Je moet bijvoorbeeld afstand doen van meubilair en voorwerpen, en het huishouden ontmantelen waarin je jarenlang hebt geleefd.
Het feit dat je een sociaal mens bent en makkelijk acclimatiseert, kan je zeker helpen, in die zin dat je misschien herinneringen hebt aan vroegere veranderingen, bijvoorbeeld een verandering van werkomgeving, en hoe je dat toen hebt aangepakt. Maar eenzaamheid is nou eenmaal een onvermijdelijk gevolg van verhuizing, sterker nog, je bevinden tussen mensen die je niet kent en die gesloten overkomen, kan het gevoel van eenzaamheid nog versterken.
Ik ben overtuigd dat als je pogingen blijft doen om contact te krijgen, die uiteindelijk tot succes zullen leiden. Geef niet op! Vergeet ook niet dat we de buitenwereld door onze eigen ogen aanschouwen, en dat we onze innerlijke beleving wel eens op het uiterlijke projecteren. Als we ons eenzaam voelen, ervaren we de mensen om ons heen ons als afstandelijk en koud.
Wat je concrete vraag betreft, een maand lijkt me niet genoeg om te beslissen of je een vergissing hebt begaan. Het kost tenminste drie maanden tot mensen beginnen te voelen dat ze ergens horen. Daarom is mijn advies om de moeite te accepteren die hoort bij de aanpassing aan een nieuwe omgeving, door te zetten en niet op te houden met sociaal te zijn. Je zult al snel merken dat mensen je graag willen leren kennen en je betrekken.
Veel succes!
Maya Shalev
