Net als iedereen ben ik de afgelopen maanden met mijn gezin thuis gebleven. Zoals voorgeschreven, gingen we alleen als het echt moest naar buiten, gewapend met maskers en handschoenen. Nu de situatie weer normaal wordt, gaan we veel meer de deur uit, met de kinderen, om te werken of te winkelen. We volgen nog steeds de officiele instructies, maar ik heb het gevoel dat het niet genoeg is. Ik beschouw alle mensen om me heen als potentiele ziekteverspreiders. Het zit zo diep, dat ik angstig ben om dingen te kopen en me na elke aanraking of bezoek buiten de deur haast om mijn handen schoon te maken en schone kleren aan te trekken. Dat alles is nieuw en onverwacht. Ik was nooit zo, en vrees dat ik een dwangmatige stoornis aan het ontwikkelen ben. Is dat zo?

Beste lezer,
Het is logisch en natuurlijk dat na een periode waarin we almaar hoorden dat winkels een bron van besmetting zijn en dat we voor andere mensen moeten oppassen, het voor iedereen moeilijk is om de klok weer terug te draaien.
Corona confronteerde ons met een extreme situatie die angst veroorzaakte en aanpassingen vereiste. Om onszelf tegen besmetting te beschermen, volgden we een reeks richtlijnen die ons zekerheid gaven zoals het vermijden van (groeps)ontmoetingen en een aantal hygienische rituelen. Deze handelingen kunnen op hun beurt ook weer angst oproepen en versterken, vanwege de bijbehorende boodschap dat we, als we deze handelingen niet uitvoeren, in gevaar zijn.
We keren nu langzaam terug naar de routine en geven geleidelijk aan de voorzorgsmaatregelen op, maar ons bewustzijn is blijvend veranderd. Omstandigheden die we in het verleden, vóór corona, normaal vonden, kunnen we nu opeens als problematisch ervaren.
Het is belangrijk op te merken dat iedereen anders omgaat met de terugkeer naar gewoon, en dat elke houding (voortzetting van de strikte naleving of een minder strikte naleving), legitiem is en niet per se duidt op onverschilligheid.
Wat jouw vraag betreft, een dwangmatige stoornis (OCD) is een gemoedstoestand die bestaat uit nare, verontrustende gedachten en dwangmatige rituelen die worden uitgevoerd om de gedachten te kalmeren. We spreken over extreem gedrag, zoals bijvoorbeeld het eindeloos blijven wassen van handen na het aanraken van een deurknop. Tijdens corona leek dit gedrag volkomen acceptabel, dus geef jezelf de tijd om weer te wennen aan de routine, en wees geduldig met jezelf. Als het toch nodig lijkt, kan je altijd contact opnemen met een arts of therapeut voor advies en/of behandeling.

Maya Shaliv